Ήρθε η ώρα που βγήκαμε στις αγορές, μετά την υποτιθέμενη έξοδο από τα μνημόνια. Ωστόσο, το νταούλι οι κυβερνώντες το ξέχασαν. Το κόστος δανεισμού ήταν πολύ υψηλότερο σε σχέση με άλλα ευρωπαϊκά κράτη που ολοκλήρωσαν τα προγράμματα στήριξης.  Αυξημένο κόστος για την άντληση ενός μικρού ποσού.

Πόσο διαφορετική θα ήταν η οικονομική κατάσταση της χώρας, αν δεν είχαμε ζήσει την «υπερήφανη διαπραγμάτευση» του 2015 και τα αποτελέσματα της. Θα είχαμε βγει πραγματικά από τα μνημόνια, χωρίς capital controls και θα πετυχαίναμε στις αγορές πολύ χαμηλότερα επιτόκια.

Κυρίως, γιατί θα είχαμε προχωρήσει στην υλοποίηση πλήθους μεταρρυθμίσεων, διατηρώντας παράλληλα την εμπιστοσύνη των εταίρων προς τη χώρα.

Αντιθέτως, τώρα γίνονται κινήσεις φθηνού εντυπωσιασμού, για να ξεχάσουν οι Έλληνες την απαίσχυντη Συμφωνία των Πρεσπών. Την ώρα που το δημόσιο χρέος στο τρίτο τρίμηνο του 2018 έφτασε στο 182,2% του ΑΕΠ, στο υψηλότερο επίπεδο στην Ε.Ε.

Μερικές ημέρες μετά την ψήφιση της Συμφωνίας των Πρεσπών έγινε και η αναγγελία αύξησης του κατώτατου μισθού.  Την ανακοίνωσε περιχαρής ο κ. Τσίπρας με τους υπουργούς του, ενώ παρέλειψε να πει οτι θα έχουμε και ταυτόχρονη αύξηση των ασφαλιστικών εισφορών ισόποσα κατά 11%, για το 80% των ελεύθερων επαγγελματιών, αυτοαπασχολούμενων και αγροτών.

Αυτό που σίγουρα δεν εννοεί να καταλάβει ο κ. Τσίπρας και οι υπουργοί του είναι πως πραγματικές αυξήσεις μισθών επιτυγχάνονται μέσα σε μια οικονομία που αναπτύσσεται με ισχυρούς ρυθμούς, προσελκύει επενδύσεις και ευνοεί τη δημιουργία νέων επιχειρήσεων. Γιατί είναι προσφιλής τους συνήθεια να υπονομεύουν οποιαδήποτε υγιή ιδιωτική πρωτοβουλία.

Η ώρα για πολιτική αλλαγή έχει έρθει. Μια αλλαγή που θα αποτυπωθεί σαφώς στην Οικονομία: Λιγότεροι φόροι και εισφορές, περισσότερες επενδύσεις και καλύτερα αμοιβόμενες θέσεις εργασίας.